Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Diary of Bliss: 8η Εβδομάδα!!



8η και τελευταία εβδομάδα του Diary of Bliss! Η αλήθεια είναι ότι πάντα ήμουν άτομο της τελευταίας στιγμής και πάντα κατάφερνα να εξαντλήσω μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο!! Τι να κάνω; Η δουλειά δεν τελειώνει και οι ελεύθερες ώρες μου λιγοστεύουν επικίνδυνα! Τέλος πάντων, ας μη γκρινιάζω και ας αρχίσω να περιγράφω το τελευταίο post του diary of bliss.

28η Οκτωβρίου σήμερα. Ημέρα μνήμης, ημέρα παρέλασης και ημέρα αγανάκτησης! Φυσικά πήγα στην παρέλαση για να παρακολουθήσω τα παιδιά μου. Ένα σχολείο με τόσους μαθητές (δημοτικό – γυμνάσιο – λύκειο) και τα παιδιά που συμμετείχαν στην παρέλαση ελάχιστα!!! Ως επί το πλείστον πήγαν τα παιδιά που ήταν σημαιοφόροι ή παραστάτες. Τα άλλα…. Τι κι αν τους είχαν τάξει εκδρομές και πανηγύρια;; τίποτα δεν ήταν ικανό να τους κινήσει το ενδιαφέρον.

Πρώτοι – πρώτοι παρέλασαν οι αγανακτισμένοι!!!  Μάλιστα! Καλά διαβάσατε! Οι αγανακτισμένοι ή μάλλον όσοι αγανακτισμένοι βρήκαν το θάρρος να πάνε να παρελάσουν, γιατί διαφορετικά θα έπρεπε να παρελάσει όλη η Ελλάδα! Τα ευτράπελα δεν έλειψαν και παρά τα μέτρα υπήρξαν μεμονωμένα περιστατικά που αρκέστηκαν φυσικά μόνο σε συνθήματα και πανό.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Ίσως γιατί βλέπω πόσο αλλάζουν οι καιροί! Πώς ήταν στα δικά μου τα χρόνια η παρέλαση και πώς είναι τώρα που χρόνο με τον χρόνο μάλλον χειροτερεύει παρά διορθώνεται. Δεν νομίζω ότι τα σημερινά παιδιά δεν ενδιαφέρονται! Αντίθετα, είναι περισσότερο μελετηρά από τα παιδιά της δικής μου εποχής και παλεύουν για να εξασφαλίσουν την μόρφωση που θα τα οδηγήσει σε ένα καλύτερο αύριο! Όμως βλέπουν ότι δεν υπάρχουν προοπτικές τουλάχιστον στη χώρα τους! Βλέπω παιδιά ακόμα και του δημοτικού που αγαπούν την πατρίδα τους, αλλά κοιτάζουν να μάθουν ξένες γλώσσες γιατί αναγκαστικά θα πρέπει να φύγουν. Και το λένε από τώρα αυτό!!!  Παιδιά 12χρονα που σκέφτονται να πάνε στην Αγγλία, στην Αμερική, στην Γερμανία κ.λπ. και αναρωτιέμαι πώς θα καταλήξει αυτή η χώρα. Έχω έντονους προβληματισμούς και μεγάλη ανησυχία, αλλά ίσως είναι καλύτερα να σταματήσω εδώ! Άλλωστε όλοι λίγο – πολύ τις ίδιες ανησυχίες έχουμε και όλοι λίγο – πολύ νιώθουμε την ανασφάλεια να αυξάνεται μέρα με την μέρα.

Ευχαριστώ την Κατερίνα που μου έδωσε την ευκαιρία να συμμετάσχω σ’ αυτή την όμορφη πρόκληση.

 

6 σχόλια:

  1. Desde España (Islas Canarias) un abrazo solidario con la bella y querida Grecia

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δυστυχώς ζούμε σε εποχή αβεβαιότητας και προβληματισμών ,καλή μας εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έρχονται δύσκολα χρόνια.....να πω "πέτρινα" καλύτερα?.... Καλή σου μέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εάν δεν ξυπνήσουμε γρήγορα, τόσο θ΄ αποδεχόμαστε το βέβαιο θάνατο.Τρία χρόνια πέρασαν κι είναι ήδη πάρα πολλά για πειραματισμούς.Δεν ξέρω, μπορεί και να κάνω λάθος.Από κάπου όμως πρέπει ν΄ αρχίσουμε.Ας δώσουμε επιτέλους κι εμείς μια φορά το παράδειγμα στην Ευρώπη κι ας μην παραδειγματιζόμαστε συνέχεια απ΄ αυτήν!Καλημέρα και χαρούμενη βδομάδα!:)
    Σοφία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Irma εγώ σ'ευχαριστώ πολύ που συμμετείχες παρά τον περιορισμένο χρόνο σου και ελπίζω να ήταν για σενα ένα ευχάριστο διάλειμμα! Κάπου διάβασα χθες πως θα ήταν καλύτερα να σταματήσουμε να παρελαύνουμε και να αρχίζουμε να προχωράμε!
    Καλή συνέχεια και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ενδιαφέρουσα πρόκληση.. ναι.. όσο για τα παιδιά.. υπάρχουν σχολεία ... που βάζουν τα παιδιά και κάνουν αναγκαστικά παρέλαση... (με διαφόρους τρόπους... ) τι να πεις.. άλλες εποχές!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...